Benny Neyman zong: "Maar een vrijgezel die gaat pas slapen Als ie alle sterren heeft gezien Als ie van zn vrijheid heeft genoten als ie zegt t was fijn bedankt tot ziens ....
Ik ben geen liefhebber en/of kenner van het genre. Ik ben dan ook geen fan van deze Nederlandse charmezanger, maar dat lied ken ik toevallig wel. Ik heb het namelijk als kind heel vaak gehoord.
Ik kwam met mijn ouders wel eens op een bal in het dorp waar ik destijds doorgaans verbleef. Op zo’n bal werd dit plaatje regelmatig op de draaitafel gegooid.
Akkoord, ik ken de tekst niet van buiten en zal die wel nooit van buiten gekend hebben.
Ik hoorde het als kind echter als een positief lied over het liederlijke leven van zij die zich niet gebonden voelen aan een eega (of ega) en de samen verwekte kroost, noch door enige relatie.
Een vrijgezel was dus voor mij iemand die rijkelijk en onbezorgd de bloemetjes kon buitenzetten.
Ondertussen ben ik zelf al lang getrouwd en heb ik een ruime kroost voortgebracht welke mij vaak heel erg bezig houdt (of: waardoor ik me met heel veel plezier laat bezig houden). Het lied heeft mij dus niet in die zin beïnvloed dat ik in de verleiding kwam om te kiezen voor het vrije bestaan van een vrijgezel. Hij is zo zielig zo alleen z`n eten haalt ie uit de muur de eenzaamheid die drijft hem voort Dat is vaak wat men van hem denkt is niet getrouwd heeft geen gezin z`n bed blijft koud de hele nacht en ook z`n flat is vast een bende Omdat er niemand als hij thuis komt op hem wacht
Niet echt groot, maar toch enigszins aanwezig, was mijn verbazing toen ik naar aanleiding van het overlijden van Benny Neyman een item zag in het VRT-programma ‘Man bijt hond’. De ‘deskundigen’-café-uitbaters en disc-jockey’s die aan het woord kwamen hadden het over het trieste bestaan van een vrijgezel.
Er werd voorgedaan hoe een vrijgezel in een hoekje van het café zielig aan een tafeltje zit te verkommeren. Vrijgezellen werden afgeschilderd als zielepoten die tot de laatste man blijven hangen, zoekend naar enige warmte, om dan triestig en alleen naar huis te strompelen om alweer in een leeg en koud bed te kruipen. Een mens zonder relatie leidt en triestig bestaan. De eerste strofe van het lied van de heer Neyman gaat daar toch over? FOUT.
De eerste strofe gaat over hoe de (sommige) mensen denken over de vrijgezel. Of wat wij, systeemtheoretisch opgeleide therapeuten, wel eens de sociale perspectieven durven te noemen. In dit geval dus sociale perspectieven op de vrijgezel. Of wat ‘men’ denkt over vrijgezellen.
Voor alle duidelijkheid: sociale perspectieven zijn niet eenduidig. Er bestaat onderscheid in wat men denkt over wat dan ook. Maar een vrijgezel die gaat pas slapen Als ie alle sterren heeft gezien Als ie van z`n vrijheid heeft genoten als ie zegt `t was fijn bedankt tot ziens Maar een vrijgezel die gaat pas slapen Als ie al z`n zinnen heeft geblust Pas wanneer de vogels weer gaan zingen Gaat ie naar huis terug
Het refrein begint met het belangrijke woord ‘Maar’ en de heer Neyman heeft het vervolgens over genieten van de vrijheid.
Als een vrijgezel tot de vroege uurtjes blijft hangen is hij zielig, wanhopig op zoek…. Als een getrouwde man hetzelfde doet is hij een vrije man die zich niet laat vastbinden aan de keukentafel.
Voor anderen is het dan weer zo dat het voor een vrijgezel gepermitteerd is om tot de vroege uurtjes op te blijven terwijl de man of vrouw in relatie tijdens de nachtelijke uren netjes in het echtelijke bed hoort te vertoeven. hij heeft het ooit wel geprobeerd hij trouwde voor z`n goed fatsoen hij heeft er heel wat van geleerd Nee echt hij zou het nooit meer doen
hij kon niet zus hij mocht niet zo z`n kroeggie zag ie maar mondjesmaat en elke avond weer kassie kijken totdat ie van verveling omviel van de slaap
Die tweede strofe goed gelezen? Wel kijk, dat is dus wat men kan zeggen over mij. Getrouwd en niet de vrijheid om op café te gaan hangen met vrienden om dan straalbezopen en zingend naar huis te strompelen. Plezier jongens!
Dat zielige lot is mij beschoren. Zelden in de kroeg, elke avond voor het ‘kassie’. Nee mensen. Die Benny Neyman wist het wel. Het leven is mooi als je alleen bent, niet gebonden in een relatie en vrij kan doen en laten wat je wil.
Je kan alles van verschillende kanten bekijken, of anders gezegd: vanuit verschillende perspectieven. Je kan dit alles niet vatten in een lied. Benny Neyman keek natuurlijk ook niet neer op getrouwde mensen. Hij zingt gewoon vanuit een op dat moment gekozen perspectief.
Je hebt gelukkige vrijgezellen die genieten van hun vrijheid, zoals Benny Neyman het volgens mij beschrijft. En je hebt getrouwde mannen die zich opgesloten voelen in de woonkamer voor TV. Maar je hebt ook triestige vrijgezellen die ongelukkig in het café hangen om dan zielig naar huis te wandelen.
En je hebt gelukkige, toegewijde, getrouwde mensen die genieten van hun gezin en een goed evenwicht vinden tussen het gezinsleven en hun individuele vrijheid. En natuurlijk heb je de schommelingen in ieder persoon. Niet iedereen is tenslotte elke dag even gelukkig met het leven.
‘Vrijgezel’ is gewoon een lied dat een beeld geeft van een realiteit. Zo hoort een lied te zijn. Een lied, en kunst in het algemeen, moet niet beleren, een boodschap willen uitdragen of een mening willen geven.
Het geeft gewoon iets weer uit het leven, bekeken vanuit een bepaald gezichtspunt en heeft als taak mensen te raken, te ontroeren. En laat ons wel wezen, of je nu fan bent van het genre of niet, dit lied doet dat. Alle eer dus aan de ons ontvallen Benny Neyman, maar laat een lied een lied zijn en zijn werk doen.
En aan alle vrijgezellen: laat ze maar zeggen. Jij bent niet dé vrijgezel. Die bestaat immers niet. Jij bent een individu dat, zoals iedereen, zoekt naar het geluk.
En alleen jij bepaalt waar dit voor jou uit bestaat.
Ik ben geen liefhebber en/of kenner van het genre. Ik ben dan ook geen fan van deze Nederlandse charmezanger, maar dat lied ken ik toevallig wel. Ik heb het namelijk als kind heel vaak gehoord. 
