Er zijn zo van die universele vragen. Zaken waar je jaren over kan peinzen zonder ooit echt een antwoord te vinden. Voer voor filosofen en wijsgeren.
De meest drieste onderwerpen zijn zo al aangesneden. Zoals “Is er een God?” of “Waar komen we vandaan?” “Waar gaan we heen?”
“Waar gaan al die linker sokken naartoe?”
Filosofen zijn nu eenmaal niet echt gekend om hun aandacht voor “aardse” zaken zoals liefde, sexualiteit en menselijke relaties.
Hun wereld draait rond stellingen en axioma’s, niet rond de bevallige deerne die net het hoekje rond huppelt.
Naar mijn bescheiden mening is het daarom dat veel van de meest universele “menselijke” vragen niet beantwoord zijn geraakt. Bijvoorbeeld: -“Bestaat er zoiets als liefde op het eerste gezicht” -“Is er één ware voor mij” -“Waarom is liefdesverdriet pijnlijker dan een uppercut van een zwaargewicht?”
De bollebozen halen hun neus op.
Ik ga er graag verder op in.
Op zoek naar een nieuwe relatie
Loopt eidereen die zich op het wankele veroveringspad begeeft wel eens een blauwtje.
Ik hou niet van de uitdrukking trouwens. Een blauwtje? Waar zou dat in hemelsnaam vandaan komen..misschien iets om later op terug te komen in een later artikel. Nu ja, we schieten de pijlen van Cupido allemaal wel eens mis. Iedereen milt wel eens op het verkeerde type.
Het meest gebruikte excuus dat men hoort bij zulk een pijnlijke buiklanding is “Je bent mijn type niet” ‘Ok’ zegt de man en druipt af met de wijsheid dat hij niet beantwoord aan haar wensen.
Heeft er iemand ooit wel eens een man dit excuus horen uitkramen tegen een beproevende dame?
Ergens heb ik zo het idee dat wij toch wel vlugger tevreden zijn met het “aanbod” dat zich presenteert.
Vlugger zijn we dan nog beland bij het cliché dat mannen eenvoudig zijn. Simpel verleid. “Twee armen, twee benen en een hoofd....Exact mijn type!” Ik heb het in mijn levensloop althans nog nooit gebruikt. U?
Wat is nu een "relatie type”?
Bestaat er zoiets of is het gewoonweg de meest voor de hand liggende afwimpelingzin, klaar voor gebruik. Zijn er mensen die alleen vallen op brunettes, die een voorliefde hebben voor lange blondines boven één meter tachtig, die kleine mollige vrouwen verkiezen met een brilletje en een schoonheidvlek op de rechter kaak? Maken wij het beeld doorheen de vroege jaren van onze puberteit of kan je van type veranderen?
“Ze is mijn type niet”
Het klinkt ook zo dat dit fenomeen vaak samenloopt met een psychisch profiel in tegenstelling tot een fysiek. Soms lijkt een dame te frivool, te stijf, te nors of misschien niet nors genoeg.
Voor ieder wat wils natuurlijk. Weer heb ik de neiging te denken dat mannen meer kijken naar het psychische aspect bij een afwijzing dan uiterlijke kenmerken. Ik verwijs opnieuw naar een vorig punt dat we nogal “gemakkelijk” zijn naar uiterlijk soms.
Ik vrees echter wel dat menig vers afgewezen dame mij nu naar het einde van de maan verwenst.
Een kleine glimlach speelt op mijn gezicht bij de gedachte dat deze tekst door menig koppel gelezen wordt om daarna dan naar de hamvraag door te stoten. “Schat...ben ik eigenlijk je type?”
Weet u het antwoord?
REACTIES: Jij schrijft echt wel heel vermakelijke teksten ik lees ze heel graag!
groetjes Door Heike uit Houthulst
